Een compleet nieuwe naam voor mij deze Mike Dirubbo, maar de Amerikaanse jazzwereld is heel breed en dit is al het tiende album van deze altsaxofonist. Hij maakt dan ook heel toegankelijke muziek, echter zonder af te glijden naar al te gladde klanken. Hij speelt hier in een quartet bezetting met Brian Charette op Hammond B3, Andrew Renfroe op gitaar en Jongkuk Kim op drums. De samenstelling van de groep vertelt alles over mijn voorliefde voor dit quartet, de aanwezigheid van een Hammond B3 en de elektrische gitaar zorgt voor een typerend geluid dat mij enorm bevalt, mits het natuurlijk perfect word uitgevoerd.

Dirubbo luisterde in zijn high school tijd niet zozeer naar Blues of jazz maar naar het gewone aanbod van de FM radio van Michael Jackson tot Eddie van Halen. Een leraar introduceerde hem in de jazz en saxofonist Jackie McLean leerde hem na zijn vraag hoe een eigen geluid te krijgen, dat zijn invloeden, zijn ervaringen, zijn herinneringen uiteindelijk zouden samenvallen in een trechter en tenslotte met de nodige toewijding en oefening zouden leiden tot zijn eigen geluid (aldus de hoestekst). En daarin is hij zeker geslaagd, hij heeft een uitermate soepel vloeiende sound dat al direct is te horen in het openingsnummer “JK in NYC” waarin hij duelleert met de gitaar van Andrew Renfroe.

Prima in het oor liggende muziek horen we op dit album, “Scrolli’and Trollin’” is daarvan een goed voorbeeld, een swingend thema waarover saxofoon gitaar en B3 zich prima op kunnen uitleven, feestmuziek. De saxofoon van Mike kan ook messcherp klinken zoals in “The Muse” waarop ook Refoe zijn gitaar flink laat knallen, een staaltje krachtpatserij dat prima klinkt. Nog zo’n heerlijk nummer is “Love the same”, een vloeiende melodie en klare uithalen op de altsax, muziek waar je vrolijk van wordt. Alle composities zijn geschreven door DiRubbo behalve “Straight Street” van John Coltrane en “Dearly Beloved” van Jerome Kern. Een van de hoogtepunten van dit album is het titelnummer “Inner Light” dat zich ontrolt in een razend tempo met een sterke solo van Renfroe en een sterk thema. Kortom een geslaagd album met alle ingrediënten van een geslaagde portie souljazz : Hammond B3, el. gitaar en doeltreffende saxofoon spel.

Jan van Leersum